နန္းစဥ္ရတနာ ႏွင့္ စေလဒင္ (၁)

ပတၱျမားငေမာက္ ႏွင့္ နန္းစဥ္ရတနာ

မႏၲေလး ၊ မင္းတုန္းမင္း ၊ သီေပါမင္း အေၾကာင္းေရးသားျပဳစုထား တဲ့ အဂၤလိပ္၊ ျမန္မာ စာေတြအမ်ားၾကီး ရွိသလို လူတိုင္းကလဲနားရင္ ျပီးသားပါ။ ပတၱျမားငေမာက္ ဆိုလဲ လူတိုင္း ၾကားဖူးျပီး သားပါ။

မူရင္း Deposed King Thibaw of Burma in India, 1885-1916 by W.S Desal ကို ဆရာ ျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္တဲ့ ေတာင္သမန္ေရႊအင္းက ေလညင္းေဆာ္ေတာ့ အခန္းဆက္ ေဆာင္းပါး မ်ားမွ
" ငေမာက္ပတၱျမားကိစၥ" ေဆာင္းပါး ထဲက စာပိုဒ္ တခ်ိဳ႕ကို မူရင္း ဘာသာျပန္အ တိုင္း ေဖာ္ျပခ်င္ပါ တယ္။


" သီေပါက တိုင္တန္းသည့္ ငေမာက္ပတၱျမားအပါအဝင္ အဖိုးတန္ရတနာမ်ားကိစၥ ႏွင့္ ပတ္သက္၍မူ အိႏိၵယျပည္ဆိုင္ရာ အတြင္းဝန္က အခ်က္မ်ားကို တင္ျပရန္ ထက္ ေအာက္ အရာရွိမ်ားကို ေတာင္းဆိုသည္။ ဆိုင္ရာ တို႕ကစုံစမ္းျပီး အထက္သို႕တင္ျပသည္။ တင္ျပခ်က္မွာ ယခင္ကအတိုင္းပင္ ျဖစ္သည္။

စေလဒင္သည္ သီေပါထံမွ အဖိုးတန္ရတနာပစၥည္းမ်ား ယူသည္ဟု ထင္စရာအေၾကာင္း ဘာမွ်မရွိေၾကာင္း၊ မည္သည့္ကတိဝန္ခံ ခ်က္ကိုမွ်လည္း မေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ သီေပါသည္ မိမိႏွင့္ တစ္ပါတည္း ယူေဆာင္ လာေသာ ရတနာပစၥည္း မ်ားမွအပ အျခား မည္သည့္ ရတနာပစၥည္းကိုမွ် ျပန္ရမည္ဆိုသည္ ကတိစကား လည္း မရွိခဲ့ေၾကာင္းျဖင့္ အေၾကာင္းျပန္သည္။ စေလဒင္သည္ ပစၥည္းသိမ္း ေကာ္မတီက သိမ္းယူခဲ့ေသာ ရတနာပစၥည္း မ်ားကို ပစၥည္းသိမ္း ေကာ္မတီ၏ ကိုယ္စားတာဝန္က်သည့္ အေစာင့္ကို လႊဲေျပာင္းေပးလိုက္ေၾကာင္း၊ ထိုေန႕က (၁၈၈၅ ခု၊ ႏိုဝင္ဘာ လ ၃၀ ရက္ေန႕) ဘုရင္ လက္နက္ခ်သည့္အခါ တြင္ မိမိႏွင့္ တာဝန္ရွိသူမ်ားသည္ သီေပါႏွင့္ မိသားစုတို႕ ယူေဆာင္သြားျခင္းမျပဳေသာ ပစၥည္း မ်ားကို ဗိုလ္ခ်ဴပ္ ပရင္ဒါဂတ္စ္၏ အမိန္႕အရ ပစၥည္းသိမ္း ေကာ္မတီသို႕ လႊဲေျပာင္းေပးလိုက္ေၾကာင္း ျဖင့္ေဖာ္ျပပါရွိသည္။

ျမန္မာျပည္အစိုးရသည္ ထိုကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာဝန္ေဟာင္းတခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေသခ်ာစြာစုံးစမ္းခဲ့သည္။

သူတို႕ထြက္ဆိုခ်က္အရ သီေပါဘုရင္၏ သရဖူထဲတြင္ရွိေၾကာင္း၊ ထိုပတၱျမား ၾကီးသည္အရည္အေသြးေကာင္းမြန္၍ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္သည့္ ပတၱျမား ၾကီးျဖစ္ျပီး ဘိုးေတာ္ဘုရား (၁၉၈၂-၁၈၁၉) လက္ထက္ကတည္းက ရွိခဲ့ေသာ နန္းစဥ္ရတနာၾကီး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၁၈၈၅ ခု၊ ႏိုဝင္ဘာ ၂၉ ရက္ေန႕မနက္တြင္ သီေပါမင္းကိုယ္တိုင္ ထိုပတၱျမားၾကီးကို စေလဒင္ လက္သို႕ေပးအပ္လိုက္ေၾကာင္း၊ ထိုအခ်ိန္က စေလဒင္၏ စာေရးေတာ္ ၾကီး နီကလတ္ လည္းရွိေၾကာင္း၊ ထို႕ျပင္ တိုင္းတာမင္းၾကီးလည္း ရွိေၾကာင္း၊ မိမိကိုယ္ပိုင္ ပုရပိုဒ္ တစ္ဆူေပၚတြင္ ရတနာပစၥည္း မ်ား၏ စာရင္းကို ေရးမွတ္ေပးရေၾကာင္း၊ သို႕ရာတြင္ အျပည့္အစံု မမွတ္ရေသးေၾကာင္း၊ ထိုစာရင္း ကို နီကလတ္သို႕ ေပးလိုက္ေၾကာင္း၊ ထိုပစၥည္းမ်ား အားလုံးကို စေလဒင္က အဂၤလိပ္အရာရွိတစ္ေယာက္ လက္ေအာက္ရွိ အေစာင့္ တစ္ေယာက္ကိုေပးအပ္လိုက္သည္ကို မိမိျမင္လိုက္ေၾကာင္းျဖင့္ ေရႊတိုက္ဝန္က ထြက္ဆိုသည္။

ထိုအဂၤလိပ္အရာရွိ၏ အမည္ကို သတိရျခင္း ရွိမရွိ၊ ေရႊတိုက္အတြင္းဝန္၏ ထြက္ဆိုခ်က္ မွန္မမွန္၊ ထိုစာရင္း ႏွင့္ ထိုအဖိုးတန္ ပစၥည္းမ်ား မည္သို႕မည္ပံု ျဖစ္သြားသည္ကို သိမသိ၊ ပစၥည္းသိမ္းေကာ္မတီသို႕ အပ္ရာတြင္ မည္သို႕ေသာ အေျခအေနရွိသည္ကို သိမသိ စသည္သို႕ကို စေလဒင္အား ေမးျမန္းသည္။

၁၈၈၇ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၅ ရက္ေန႕စြဲျဖင့္ စေလဒင္က အေသးစိတ္ ျပန္ၾကားရာ၌ ေရႊတိုက္အတြင္းဝန္ေျပာသည့္စကား မွန္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ မိမိ သည္ ထိုေန႕မနက္ကေရႊတိုက္အတြင္းဝန္ကို နန္းေတာ္ထဲတြင္ ေတြ႕ခဲ့ရေၾကာင္း၊ သို႕ရာတြင္ ပုရပိုဒ္တစ္ဆူေပးသည္ မေပးသည္ကိုမူ မိမိ မမွတ္မိေတာ့ေၾကာင္း၊ ထိုသို႕ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ အဖိုးတန္ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ား၊ စီျခယ္ထားသည့္ေရႊထည္ ပစၥည္း အေသး၊ အၾကီး အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႕ပါသည္ နန္းစဥ္ရတနာ ပစၥည္းအားလုံးကို ေရးမွတ္ဖို႕ ဆိုသည္မွာ ခက္ခဲလွေၾကာင္းျဖင့္ စေလဒင္က အေၾကာင္းျပန္ သည္။

ထိုရတနာပစၥည္းမ်ားအားလုံးသည္ နန္းေတာ္ဝရန္တာၾကမ္းျပင္ ႏွင့္ က်ယ္ဝန္းလွေသာ ညီလာခံသဘင္ခန္းမၾကမ္းျပင္တြင္ စုပံုျပန္႔ုၾကဲလ်က္ ရွိပါသည္..........။
ျဗိတိလွ်အစိုးသည္ အနည္းငယ္မွ်ေသာ ေက်ာက္မ်က္ရတနာအခ်ိဳ႕ကို ဝိတိုရိယဘုရင္မၾကီးထံ ေပးပို႕သည္။ က်န္ပစၥည္းမ်ားမွာ ေဆာက္ကင္ဆီတန္ ျပတိုက္သို႕ေပးပို႕သည္။

ဧကရီဘုရင္မၾကီးထံ ေပးပို႕သည့္ပစၥည္းမ်ားထဲတြင္ သီေပါ၏ အေကာင္းဆုံး သရဖူတစ္ခု၊ ဒုတိယ သရဖူမွ ျမေက်ာက္ၾကီးသုံးလုံး၊ သရဖူထဲမွ ကြၽတ္က်သည့္ ေက်ာက္အလြတ္ ၈ လုံးထည့္ထားသည့္ စကၠအိတ္တစ္လုံး၊ စိန္ေဒါင္း႐ုပ္ပါသည့္ ဘယက္တစ္ကုံး ႏွင့္ ေရႊဘီး တစ္ေခ်ာင္း တို႕ပါသည္။ ...............။

============

ဒီအမႈကို သီေပါဘုရင္က ၁၉၁၁ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ အိႏၵိယ ျပည္ဘုရင္အျဖစ္ ရာဇဘိေသက ခံဖို႕ရာလာတဲ့ ပဥၥမေျမာက္ ေဂ်ာ့ဘုရင္ထံ သူ႕ရတနာ ပစၥည္းေတြ အတြက္ တာဝန္ရွိသူ စေလဒင္ကို တိုင္တန္းစာ ပို႕ရာက ျဖစ္လာတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ ေျဖရွင္းခ်က္ေတြပါ။

မူရင္း Deposed King Thibaw of Burma in India, 1885-1916 by W.S Desai ကို ဆရာ ျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္တဲ့ ေတာင္သမန္ေရႊအင္းက ေလညင္းေဆာ္ေတာ့ အခန္းဆက္ ေဆာင္းပါး မ်ားမွ " ငေမာက္ပတၱျမားကိစၥ" ။