အမ်ိဳးအစား - မာန္နတ္မင္းရဲ့သမီးပ်ိဳ
အခ်ိန္ကာလ - ၁၅ ရာစု
ေတြ႕ရွိရာေနရာ - ျမန္မာ (သိပ္မေသခ်ာ၊ ျပစ္ႏိုင္ေခ်ရွိ)
ျပဳလုပ္ပံုနည္းပညာ - မီးဖုတ္ ေျမ/ေႂကြ ျပားကို အစိမ္းေရာင္၊အညိဳေရာင္ စဥ့္ရည္သုပ္လိမ္း။
အရြယ္အစား - အျမင့္ ၄၃.၅ စင္တီမီတာ ၊ အက်ယ္ ၃၅ စင္တီမီတာ။
လက္ရွိတည္ေနရာ - ဗစ္တိုးရိးယား နဲ႕ အယ္ဘာတ္ ျပတိုက္၊ လန္ဒန္
ျပတိုက္ပစၥည္း အမွတ္ - 173-1875
အစိမ္းေရာင္ ေနာက္ခံေပၚမွာ ဖန္တီးထားတဲ့ သပ္ရပ္ လွပေက်ာ့ရွင္းတဲ့ မာန္နတ္မင္းရဲ့သမီးပ်ိဳေတြပါ။ အစိမ္းေရာင္ အဝတ္ေပၚမွာ အနီေရာင္အဆင္းရွိ ပဝါစနဲ႕ထပ္ဆင့္အလွဆင္ထားတယ္၊ အေသးစိပ္ ဖန္တီးပံုေဖာ္ထားတဲ့ ဦးေခါင္းပိုင္း၊ ဆင္ျမန္းထားတဲ့ လက္ဝတ္ရတနာ၊ လက္တစ္ဘက္ ေဘးမွာကိုစီခ်လ်က္ က်န္လက္တစ္ဘက္က ခပ္ျမင့္ျမင့္အေနထား ယပ္ေတာင္ကို ကိုင္လွ်က္ေတြ႕ရပါမယ္။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ့ ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါးထဲက မာန္နတ္မင္းနဲ႕ သူ႕စစ္သည္ေတြကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူခန္း ကိုပံုေဖာ္တဲ့ အခန္းဆက္စဥ့္ထည္ အတြဲလိုက္ထဲက တစ္ခုပါ။ ျမတ္ဗုဒၶ သေဗၺညဳတညဏ္ ရည္သန္လွ်က္ တရားအားထုတ္စဥ္ ေႏွာင့္ယွက္ၾကတဲ့ မာန္နတ္မင္းရဲ့ စစ္သည္ေတာ္ေတြကို ပဲခူးျမိဳ႕ေရႊဂူၾကီး ဘုရားရဲ့ ေအာက္ေျခပတ္လည္မွာေတြ႕ရပါမယ္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဘဝေဟာင္း ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္ စဥ့္ထည္ေတြ ကိုလည္းဘဲ တစ္စုတစည္းေတြ႕ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလို မီးဖုတ္ေျမထည္ကိုစဥ့္ရည္သုပ္လိမ္းထားတဲ့ ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္ စဥ့္ထည္ေတြနဲ႕ ဘုရားေတြမွာအလွဆင္တဲ့ အေလ့ထ ကိုမြန္တို႕ရဲ့ေနျပည္ေတာ္ သထုံ မွာစပါတယ္။ ၁၁ ရာစု အလယ္ပိုင္း ျမန္မာဘုရင္ အနိ႐ုဒၶ(အေနာ္ရထာ) သထံုကို သိမ္းယူျပီး ေနာက္ စဥ့္ထည္လုပ္ပညာရပ္ ပုဂံေရာက္တယ္။
ေနာက္ပိုင္း ၁၅ ရာစုေရာက္ လာတဲ့အခါ စဥ့္ထည္ပညာရပ္ဟာ မ်ားစြာ အဆင့္ျမင့္တိုးတက္ေနပါျပီ။
============================================================
စဥ့္ထည္ေတြနဲ႕ သက္ဆိုင္တဲ့ ပိုစ္ ၂ ခုတင္ျပီးပါျပီ။ ျပတိုက္ကေျပာတာမရွင္းပါ အခု ျမင္ေနရတဲ့ စဥ့္ထည္ကို ျမန္မာျပည္ကရသလာဆိုတာလည္း မေသခ်ာ၊ ပဲခူး က ရ သလိုလို၊ ဘာလိုလို နဲ႕အဆုံးသတ္ထားတယ္။ မေသခ်ာရင္ ျဖင့္လည္ဘဲ ကမာၻေက်ာ္ ျပတိုက္တစ္ခုအေနနဲ႕ ဆက္ျပီး သုေတသန ျပဳသင့္ပါတယ္။ ဒီပစၥည္း ဘဲ ျပတိုက္ကိုေရာက္ေနတာ ၾကာလွရွိျပီ။ ခုထိ မေသခ်ာေသးဘူး။
ျပတိုက္က ၁၅ ရာစုလို႕ေျပာပါတယ္။ ဝတ္စား ဆင္ယင္မႈကို ၾကည့္ျပီး ဟုတ္ႏိုင္ေလာက္တယ္လို႕ ေျပာရပါမယ္။ မေသခ်ာပါ။ မြန္ေတြရဲ့ ဟန္ပန္မ်ိဳးေတြ႕ရေပမယ္႔ ရခိုင္ဘက္ကလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အေပၚထိပ္ကစာကိုေကာင္းေကာင္းဖတ္မရပါ။ ဒီစဥ့္ထည္ဟာ အနာဆာမ်ားတယ္ တခ်ိဳ႕ေနရာျပင္ထားပံုရတယ္။ စဥ့္ထည္ပညာနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ၁၁ ရာစု ေနာက္ပိုင္း ဆိုရင္ျဖင့္ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပသိ ဒိထက္ေစာျပီး ေျပာဖို႕ရာ အေထာက္ထား မျပည့္စံုေသးပါ။
သေရခတၱရာ မွာ စဥ့္ထည္မေတြ႕ဘူးလို႕ ရဲရဲေျပာဝံတယ္။ ဟန္လင္းမွာလည္း မေတြ႕။ ၁၂ ရာစုထက္ေစာတဲ့ ပစၥည္း ဘာတစ္ခုမွ မေတြ႕ရတဲ့တေကာင္းကိုလဲ ထည့္တြက္စရာ မလို။ ရွင္းရွင္းေျပာရင္ ပ်ဴေတြရဲ့ျမိဳ႕ ေတာ္မွာ စဥ့္ထယ္မေတြ႕ရပါ။ ဒါဆို ဒီစဥ့္ထည္ပညာရပ္ကို ပုဂံက ျမန္မာေတြဘယ္ကရလဲ။ တခ်ိဳ႕ပညာရွင္ေတြက တ႐ုတ္ကမွတဆင့္ ရွမ္းကရတယ္၊ ရွမ္းကတဆင့္ ျမန္မာကရတယ္ လို႕ဆိုတယ္။ ၉-၁၀ ရာစုေလာက္မွာ စဥ့္နဲ႕ေျမထည္ေတြ သိပ္ထြက္တဲ့ တ႐ုတ္ျပည္နဲ႕ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈေတာ့ရွိပါတယ္။ တ႐ုတ္က ရတယ္ ဆိုလည္းဘဲ ယေန႕ထိေတာ့ ဘာအေထာက္ထားမွမရွိေသးလို႕ မေသခ်ာေသးပါ။ ရခိုင္ဘက္မွာ စဥ့္ထည္ေတြအမ်ားၾကီးေတြ႕ရလို႕ ဒါလဲစဥ္းစားစရာပါ။
ျပတိုက္ကေျပာသလို မြန္တို႕ရဲ့ သထံုကရတယ္ဆိုရင္ သထံုဘက္မွာ စဥ့္ထည္ေတြကို အမ်ားၾကီး ေတြ႕ႏိုင္စရာရွိတာေပါ့။ ခုထိမေတြ႕ေသးပါ။ ေနာက္ျပီး မြန္ေတြ ကတဆင့္ရတယ္ဆိုရင္ျဖင့္လဲ ေနာက္ပိုင္းဘာျဖစ္လို႕မ်ား သထံုမွာ စဥ့္ပညာ အဆက္ျပတ္သြားရလဲ။ ဘာအေထာက္ထားနဲ႕ ေျပာလဲဆိုတာ ျပတိုက္ကို လွမ္းေမးပါမယ္။ အေပၚထိပ္ကစာကိုသီးသန္႕ပံုေတာင္းရပါမယ္။ ျပီး ရင္ ဒီ ပိုစ္ ကို လိုအပ္ရင္ ျပန္ျပင္ရပါမယ္။
( ဒီလို မာန္နတ္မင္းရဲ့သမီးပ်ိဳ ပံုေတြဟာ ထိုင္း၊ နိေပါ၊ တိဘက္၊ ကေမာၻဒီးယား၊ အိႏၵိယ၊ ဘက္မွာ ၅ရာစုေလာက္ကတည္းကေတြ႕ေနရပါျပီ။ ၂ ရာစုကတည္းက ပါကစၥတန္၊ အာဖဂန္နစၥတန္၊ ဘလုခ်ိစၥတန္ဘက္မွာ သိပ္ေရပန္းစားေနပါ ျပီ။ စုေဆာင္းထားတာေတြရွိပါတယ္၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ တင္သြားပါမယ္။ )
No comments:
Post a Comment
လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေရးလိုရာ ေရးခဲ့ႏိုင္ပါတယ္။