ဓမၼပါလ ႏွင့္ သီရိ အနိ႐ုဒၶ ေဒဝ

ဆြန္မပူရ မဟာဝိဟာရ ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ၁၉၈၅ ခုႏွစ္မွာ ကမ႓ာ႕ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ အေမြႏွစ္ အျဖစ္ ယူနစ္စကို အဖြဲ႕စည္းက စာရင္းသြင္း
အသိမွတ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။

ဘဂၤလားေဒစ္ ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ကမ႓ာ႕ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ အေမြႏွစ္ ၂ ထဲက ၁ ခုျဖစ္ပါတယ္။ အေရွ႕ေတာင္ အာရွမွာေရာ ၊ မူလ ဘဂၤလားေဒစ္ ႏိုင္ငံအတြက္ပါ အေရးပါ အရာေရာက္ဆုံး သာသနိက အေဆာက္ဦးလို႕ ပညာရွင္အမ်ားစုက သတ္မွတ္ထားပါတယ္။

အိႏၵိယ ႏိုင္ငံ ကမ႓ာ႕ပထမဆုံး ဗုဒၶဘာသာ တကၠသိုလ္ " နာလႏၵာ" ကမွတ္တမ္းေတြ အရ ဆြန္မပူရ မဟာဝိဟာရ ပုထိုးေတာ္ၾကီး ဟာ အရြယ္အစား၊ ပံုစံ မတူဘဲ ကြဲျပားျခားနား တဲ့ အခန္းငယ္ေပါင္း ၁၇၇ ခန္း ပါတဲ့ ပင္မထုထည္ကို ေစတီငယ္ ( အေရအတြက္မေသျခာ )ေတြႏွင့္ ရံထားပါတယ္။

ပုထိုးေတာ္ၾကီး တစ္ခုလုံးရဲ့ ပတ္ပတ္လယ္ နန္ရံေတြမွာ ဂ်ိန္း ( ဂ်ိန )၊ ဟိႏၵဴ၊ ဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာ အလွဆင္ ရုပ္ႂကြေတြႏွင့္ အလွဆင္ထားပါတယ္။
( အခုေတာ့ မရွိေတာ့ပါ၊ ရွိတဲ့ရႊံ႕ေစး ရုပ္ႂကြေတြကလည္း အစားထိုး ထားတဲ့ လက္ရာ ခပ္ညံ႕ညံ႕အရုပ္ေတြပါ )

ပုထိုးေတာ္ၾကီးရဲ့ နန္ရံေလးဘက္ ေလးတန္ကို တိုင္းတာမယ္ဆိုရင္ ၉၂၂ ေပတိတိ ရွိတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ ထုထည္ၾကီးမားတယ္။ ဟိမဝန္တာ ေတာင္တန္း ေျမာက္ပိုင္းတ ဝိုက္မွာ ဒုတိယ အၾကီးဆုံး ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးအျဖစ္ မွတ္တမ္းဝင္ပါတယ္။ အရြယ္စား အားျဖင့္ ပတ္လည္ "ေပ" အက်ယ္ ၈၅၀၀၀ ( ၂၀ ဧက ) ေလာက္က်ယ္တဲ့ ေက်ာင္းေတာ္ရာ ျဖစ္တယ္။

ဆြန္မပူရ မဟာဝိဟာရ ေက်ာင္းေတာ္ရာေတာင္ကုန္းမွာ တူးေဖာ္ေတြ႕ရွိထားတဲ့ ေက်ာက္စာအရ " ဓမၼပါလ"( ၇၈၁ - ၈၂၁ ) ျပီးေနာက္ ၂၉ ႏွစ္အၾကာမွာ နန္းတက္တဲ့ " မဟိျႏၵာ ပါလ" (Mahendrapala)( ၈၅၀-၈၅၄ ) လက္ထက္မွာ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို မြန္းမံျပင္ဆင္ခဲ့တယ္။

တိဘက္ျပီဘုန္းေတာ္ၾကီး " တာရာနသ"(Taranatha) ရဲ့မွတ္တမ္း " ပဂ္ စမ္ ျဂြန္ ဇန္း"( Pag Sam Jon Zang)အရ ၉၉၅ ခုႏွစ္မွာ နန္းတက္တဲ့ " မဟိပါလ" (Mahipala)(၉၉၅-၁၀၄၃) မင္းဆက္မွာ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထပ္ျပီးမြန္းမံျပင္ဆင္ပါေသးတယ္။
( ဒီမွတ္တမ္းကို ေထာက္ခံဖို႕၊ ျငင္းဆန္ဖို႕ ေခတ္ျပိဳင္ အေထာက္အထား မရွိေသးပါ)

ဒီလို ၾကီးက်ယ္လွတဲ့ ဓမၼပါလမင္း (ေအဒီ ၇၈၁-၈၂၁ ) ေကာင္းမႉ႕ ပုထိုးေတာ္ၾကီးဟာ ပါလမင္းဆက္ေတြ ဩဇာဏာ က်ဆင္းလာမႈႏွင့္အတူ ၁၁ ရာစုအေစာပိုင္းမွာဘဲ အတူ အရွိန္ဝါ ေမွးမွိန္လာပါတယ္။

၁၁ ရာစု မွာဘဲ မူစလင္ ဘုရင္ " ဝဂၤလ " ႏွင့္ သူ႕ရဲ့စစ္တပ္ ေတြရဲ့ တိုက္ခိုက္ျခင္းကိုခံရပါတယ္။ ပင္မ ပုထိုးေတာ္ၾကီး အပါဝင္ ဆြန္မပူရ မဟာဝိဟာရ ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းေတာ္ တဝိုက္မွာ ရွိတဲ့ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ေနရာ၊ အေဆာက္ဦး ေတြအားလုံးကို ေျမေပၚ ျပားျပားဝတ္ က်သြားေအာင္ မီးေလာင္တိုက္ သြင္းခဲ့ပါတယ္။

မီးမ႐ိႈ႕ခင္ ေက်ာင္းေတာ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကို ေမာင္းထုတ္ရာမွာ ေက်ာင္းအုပ္သံဃာေတာ္ၾကီး " ဂ႐ုဏသီရိိေမတၱ " က ျငင္းဆန္ျပီး မီးေလာင္တိုက္ထဲမွာဘဲ အသက္အေသခံသြားတယ္လို႕ " နာလႏၵာ" ကမွတ္တမ္းကဆိုတယ္။

" ဝဂၤလ" မင္းဟာ ဗုဒၶဘာသာ ကို အင္မတန္ ႏွိပ္ကြက္ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းဆက္ခံတဲ့ မူစလင္ မင္းေတြအားလုံး ကလည္း ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို မျပဳျပင္ေစဘဲ ေတာင္ဘို႕ၾကီးျဖစ္ေနတဲ့အထိ ပစ္ပယ္ထားခဲ့ပါတယ္။

၁၉၂၀ ခုႏွစ္မွာ ေရွးေဟာင္းသုေတသန ဆိုင္ရာတူးေဖာ္မႈ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ရွိျမင္ေနရတဲ့ ရုပ္လုံးေပၚအဆင့္ထိ ေရာက္လာခဲ့တာက ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေရာက္မွပါ။
ေရွးေဟာင္းသုေတသန ဆိုင္ရာတူးေဖာ္မႈ မွာေတြ႕ရွိတဲ့ ပစၥည္းေတြဟာ ပိုျပီးစိတ္ဝင္စားဖို႕ေကာင္းတယ္။
===========================================================
ေဒါက္တာ သန္ထြန္းေရး ၁၉၉၇ ဩဂုတ္၊ စစ္တင္ဘာ၊ ေအာက္တိုဘာ အမွတ္ ၁၅၀၊ ၁၅၁၊ ၁၅၂ ကလ်ာမဂၢဇင္းပါ
ထိလိုင္မင္( ၁၀၈၄-၁၁၁၃ ) စာတမ္းမွာ ပုဂံေခတ္ဦး အေဆာက္ဦး ပံုစံေတြဟာ အေရွ႕ဘဂၤလားပံုစံကိုယူတယ္လို႕ေဖာ္ျပဖူးပါတယ္။ ပုဂံေခတ္ဦး ေစတီပံုစံေတြထဲမွာ ေျမမွာဝပ္ေနတဲ့ တည္ျငိမ္ဟန္ ပုထိုးေတာ္ေတြရွိပါတယ္။ ပုထိုးသမ်၊ ဓမၼရံၾကီး ၊ အပယ္ရတနာ ပံုစံေတြဟာ ဆြန္မပူရ မဟာဝိဟာရ ႏွင့္အေတာ္ေလးဆင္ပါတယ္။ ဘဂၤလား ႏွင့္ ဆက္စပ္ျပီး ေဒါက္တာ သန္ထြန္းေရး စာတမ္းေတြ သိပ္မရွိပါ။

ကမ႓ာ တစ္ဝွမ္း နာမည္ၾကီး ျပတိုက္ေတြမွာ ပုဂံ ေခတ္လက္ရာ ႏွင့္ ပါလ လက္ရာေတြ ဟာခြဲမရေအာင္တူလို႕ ( Pagan or Pala ) လို႕ေရးေလ့ရွိပါတယ္။

ဓမၼပါလမင္းၾကီးရဲ့ ဘြဲ႕အမည္ အစ " သီရိ " ႏွင့္ အဆုံး " ေဒဝ" လိုခပ္ဆင္ဆင္ " သီရိ အနိ႐ုဒၶ ေဒဝ " လို႕ ေတြ႕ရပါေသးတယ္။

ဘဂၤလား ႏွင့္ ဆက္စပ္ျပီး ေဒါက္တာ သန္ထြန္းေရး စာတမ္းေတြ သိပ္မရွိပါ။
ေရွ႕ဆက္ျပီး သုေတသနလုပ္ဖို႕ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။