ကိုယ္ပိုင္အခြင့္ေရး

ဒီဘေလာ့ဟာ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈ နဲ႕ သမိုင္းသုေတသန ဆိုင္ရာစာေတြကို ဦးစားေပးတင္တယ္ ဆိုေပမယ့္ ျမန္မာမွ ျမန္မာ သာသာထိုးထိုး မေရးပါ။ ျမန္မာအေၾကာင္းအေကာင္းၾကီးဘဲပါမယ္လို႕ မထင္ပါနဲ႕လို႕ ဆိုပါရေစ။ ေတြ႕၊ ျမင္၊ သိ တာကိုဘဲေရးတယ္။

စာဖတ္ျပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေဆြးေႏြးေဝဖန္ တယ္ဆိုတာ စာဖတ္သူတိုင္းရဲ့ ကိုယ္ပိုင္အခြင့္ေရးပါ။ ယူၾကပါ။

ကြၽန္ေတာ္ ဒီပညာကို ေလ့လာလိုက္စားတာ ၂ ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ေသးဘူးလို႕ ေျပာလို႕ရပါတယ္။ ေတာ္လို႕၊ တတ္လို႕ ေရးတာ မဟုတ္ပါ။ အသက္ၾကီးမွ စာသင္ခ်င္တဲ့ ဂြတိဂြက် ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္အျဖစ္သာ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္မွတ္ ယူထားပါတယ္။

သမိုင္းႏွင့္ သုေတသန ဆိုင္ရာ ပညာေလ့လာလိုက္စားတယ္လို႕ ဆိုရာမွာ သာမန္လူသားတစ္ေယာက္လိုဘဲ ဆရာရွိပါတယ္။ ဆရာဆိုရာမွာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ဆရာေတြက အမွားေတြသင္တတ္ပါတယ္။ သူတို႕ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ မွန္တယ္လို႕ ခံယူထားတဲ့ အရာမ်ိဳးပါ။

တခ်ိဳ႕က အမွားကို အမွားမွန္းမသိဘဲ သင္ေပးတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ မွားမွန္းသိသိၾကီးႏွင့္ သင္တယ္။ တခ်ိဳ႕အမွားမ်ိဳးဆိုတာကေတာ့ အခ်က္အလက္မျပည့္စံုေသးပါဘဲ အနီးစပ္ဆုံး ျဖစ္ႏိုင္ေျခကို ေကာက္ခ်က္ခ်တဲ့အမွားမ်ိဳးပါ။ အျပစ္မဆိုသာ။

တခ်ိဳ႕ဆရာေတြက မွားမွန္းသိတဲ့အခါ " အရင္တုန္းက ဒီလိုေျပာတာမွားတယ္၊ ဒီလိုျပင္ခ်င္တယ္ " ဆိုျပီးျပင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕က မွားမွန္းသိေသာ္လည္း ေသတဲ့အထိဝန္မခံ၊ တနည္းေျပာရရင္ အမွားကို ဝန္မခံပါ။

ကြၽန္ေတာ့ ဆရာက ေဒါက္တာသန္းထြန္းပါ။ သို႕ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္က သမိုင္း ေမဂ်ာေက်ာင္းသား မဟုတ္သလို၊ ေဒါက္တာသန္းထြန္း နဲ႕လည္း တစ္ခါမွ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မဆံုဖူးပါ။ နာမည္ၾကီးပညာရွင္ကိုမွ ေရြးျပီး ကြၽန္ေတာ့ဆရာပါလို႕ ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါ ။ နာမည္မရွိ လူမသိတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပ တျခားဆရာေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိပါေသးတယ္။

ဘယ္တုန္းကေရးလဲ။ ဘာေတြကို အေျခခံထားလဲ။ သုံးထားတဲ့ ဇစ္ျမစ္က မူလဇစ္ျမစ္လား (Primary Sources ) ၊ တဆင့္ခံလား ( Secondary Sources ) ၾကည့္ပါတယ္။ ဘယ္သူ႕မ်က္ႏွာမေထာက္ဘဲ အမွန္တရားကို စစ္ထုတ္ယူပါတယ္။

စာသင္ခန္းထဲမွာ၊ အျပင္မွာ မသင္ခဲ့ရေပမယ့္ သူတို႕ ေရးခဲ့တဲ့ စာတမ္းေတြ၊ စာအုပ္ေတြ၊ ေဆာင္းပါးေတြ၊ သုေတသန လုပ္ထားတာေတြကို ေဝဖန္ပိုင္းျခားျပီးေလ့လာခြင့္ရပါတယ္။ မျမင္ရေပမယ့္ သင္ျပတဲ့ ဆရာေတြပါ။

သမိုင္းနဲ႕ သုေတသနဆိုင္ရာေတြကို ေလ့လာလိုက္စားတဲ့သူ ၊ သမိုင္းပညာရွင္တိုင္း ဟာ မမွားဖူးတဲ့လူမရွိပါ။ ဘယ္လို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးမဆို မွားဖူးပါတယ္။ ဒါဟာ ဘယ္ဘာသာရပ္နဲ႕မွမတူတဲ့ " သမိုင္း " ပညာရဲ့ ထူးျခားခ်က္ပါ။

ေက်ာက္ထက္ အကၡရာတင္ ျပီး ေက်ာက္စာအျဖစ္ ေရးထားတိုင္း တထစ္ခ် မွန္တယ္လို႕မဆိုႏိုင္ပါ။ ဘိုးေတာ္ဗဒံုမင္း ေခတ္ေရးခဲ့တဲ့ ဆင့္ထိုး၊ စပ္ထိုး ေတြျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဝေခတ္ေရာက္မွ ပုဂံေခတ္ဦးပိုင္း အေျခေနကို မွန္းျပီးေရးထားတဲ့ ေက်ာက္စာဆိုရင္လည္း အမွန္လို႕မမွတ္ယူႏိုင္ပါ။
တခ်ိဳ႕ သမိုင္းဆရာ၊ ရာဇဝင္ ဆရာေတြက ေက်ာက္စာဆိုျပီးေရာ မွန္တယ္ဆိုျပီး ယူသုံးတတ္ၾကပါတယ္။

လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္းမွာ အျမင္တစ္မ်ိဳးစီ ရွိတတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့အျမင္ ဥပမာ တစ္ခုေျပာပါရေစ။

သမိုင္းဆရာ၊ ရာဇဝင္ဆရာ ေတြက " ထီးလိႈင္မင္း(အမ်ားအေခၚ က်န္စစ္သား ) အေၾကာင္းအေကာင္းၾကီးဘဲ ေျပာၾက၊ ေရးၾကပါတယ္။ နန္းတည္ေက်ာက္စာ မြန္ဘာသာကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါ အဖ " ေန " မ်ိဳး ၊ အမိ " ဝါး " မ်ိဳးလို႕ အယံုသြင္းပါတယ္။ " ရွင္ အရဟံ " လိုဆရာေကာင္းမ်ိဳးရွိေနပါလွ်က္" ပိဋကတ္ " သုံးပံုကို စုစည္းသူျဖစ္ပါလွ်က္၊ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ ထြန္းကားခ်ိန္ျဖစ္ေနပါလွ်က္ ေမြးမိ၊ ေမြးဖ ကိုအမ်ားသိေအာင္ အသိမွတ္မျပဳတဲ့သူပါလားလို႕ ျမင္ပါေၾကာင္း ခင္ဗ်ာ။