ေစ်းကြက္ဝင္ သမိုင္း

ျမန္မာ႔လက္မႈ အႏုပညာ လက္ရာ ပစၥည္းႏွင့္ သမိုင္းသုေတသနဆိုင္ရာ ေရွးေဟာင္း ပစၥည္းေတြ အေၾကာင္းကို ျမန္မာလိုေရးရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ျမန္မာေတြ တန္ဖိုးထားနားလည္ေစခ်င္လို႕ပါ။

ဘိုလို ေရးျပီးစာအုပ္ထုတ္ရင္ ျမန္ျမန္နာမည္ၾကီးႏိုင္ပါတယ္။ လူသိပိုမ်ားႏိုင္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကျမန္မာေတြ အတြက္ပိုရည္ရြယ္ပါတယ္။

ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာေတြဟာ သမိုင္းသုေတသနဆိုင္ရာ ေရွးေဟာင္း ပစၥည္းေတြကို တန္ဖိုးထားရမွန္း မသိတာကမ်ားတယ္။

ေနာက္ျပီး ဒီလို သမိုင္းသုေတသနဆိုင္ရာ ေရွးေဟာင္း ပစၥည္းေတြရဲ့ တန္ဖိုးကို ေသေသခ်ာခ်ာသိတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားအေရအတြက္ဟာ ျမန္မာအေရတြက္ထက္ ပိုမ်ားမလားဘဲ။

ခုေခတ္ ျမန္မာလူငယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သမိုင္း ကိုစိတ္ဝင္စားတာ နည္းပါတယ္။
သမိုင္း ဟာ ပ်င္းရိျငီးေငြ႕ဖြယ္ရာ ဘာသာရပ္အျဖစ္ ယူဆထားၾကပါတယ္။

ခုေခတ္ ကေလးငယ္ေတြဟာ က်န္စစ္သား ( ထီးလိႈင္မင္း ) အေၾကာင္းကို မသိေပမယ့္ က်န္ေက်ာင္း ကိုေတာ့သိတယ္လို႕ ဘေလာ့တစ္ခုမွာ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ ဘာေၾကာင္႔ပါလဲ။

ကေလးမွာ အျပစ္မရွိပါ။ အဲဒိကေလးရဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ က မိဘ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကေရာ က်န္စစ္သားကို သိသလားဆိုရင္ သိေတာ့သိတယ္။ ပုဂံ မင္းတစ္ပါးေပါ့။

ဒါေပမယ့္ အေသျခာရွင္းျပပါဆိုရင္ ပံုျပင္လိုလို ဘာလိုလို ေတြ႕ကရာ ေလွ်ာက္ေျပာမယ္။
ဒါဟာ ျမန္မာ မိသားစု၊ ျမန္မာအသိုင္းဝိုင္းက သိထားတဲ့ ျမန္မာ့သမိုင္းပါ။

ဒါျဖင့္ စာေရးဆရာ ေတြကေရာ။
သမိုင္း ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို သုံးျပီး ပံုျပင္ဆန္ဆန္၊ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ ေရးမယ္။
ပံုေကာင္းေကာင္း စာရြက္ေကာင္းေကာင္းသုံးမယ္။
စာအုပ္ထဲမွာ ေရးထားတာကိုဖတ္ၾကည့္ပါတယ္။ ပုဂံ ၈-၉ ရာစု ေလာက္က တကယ္ရွိမရွိ မေသခ်ာတဲ့ မင္းတစ္ပါး ဟာ ၁၃ ရာစုမွာမွ ေဆာက္လုပ္ျပီးစီးတဲ့ ျမိဳ႕တံခါးဝမွာ ေနာင္ေတာ္ျဖစ္သူ ဘုရင္ကို ယွဥ္ျပိဳင္ထိုးသတ္ဖို႕ စိန္ေခၚတယ္။ ႏိုင္တယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္တယ္။ တိုင္းျပည္သာယာတယ္။

ဒါမ်ိဳးေရးထားရင္ စာဖတ္သူေတြက သိပ္သေဘာက်ပါတယ္။ သမိုင္းစာအုပ္ ဆိုျပီး ခုတုံးလုပ္တယ္။ သမိုင္းတန္ဖိုးက်ေတာ့ မရွိပါ။

ဒီလိုစာအုပ္မ်ိဳးကို ျမန္မာႏိုင္ငံေက်ာ္ စာေရးဆရာမၾကီး တစ္ဦးကလည္းေရးပါတယ္။
အဲဒီစာအုပ္ဟာလည္းသိပ္ေရာင္းေကာင္းပါတယ္။

မွတ္ခ်က္တစ္ခုေပးမိပါတယ္။
ဪ ျမန္မာေတြဟာ သမိုင္းစစ္စစ္ ဆိုတာထက္ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္
ပံုျပင္ဆန္ဆန္ ေတြကိုသိပ္သေဘာက် ႏွစ္ျခိဳက္ပါလားလို႕။
သမိုင္းကို ပံုျပင္လုပ္မယ္။ ပံုျပင္ကို သမိုင္းလုပ္မယ္။