က်န္စစ္သား အတြက္ ေမးခြန္း ၇ ခ်က္

က်န္စစ္သားအေၾကာင္းနည္းနည္းေျပာခ်င္လာတယ္။ ငယ္ငယ္က သမိုင္းဖတ္စာေတြမွာ က်န္စစ္သား ( ထီးလိႈင္မင္း ) အေၾကာင္းေလ့လာရာမွာ အေကာင္းေတြခ်ည္းေတြ႕ရတယ္။ ငေထြ႐ူး၊ ငလုံးလက္ဖယ္၊ ေညာင္ဦးဖီး တို႕အေၾကာင္းေျပာေတာ့ ေရကူး၊ လယ္ထြန္ ၊ ထန္းတက္ သိပ္ေတာ္တယ္လို႕ေျပာတယ္။ က်န္စစ္သားရဲ့ စြမ္းရည္ကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဖူး ၾကံရည္ ဖန္ရည္ေကာင္းတယ္၊ စစ္ေရး ႂကြမ္းက်င္တယ္ဆိုျပီး ေျပာတယ္။ အဲဒါေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာေတာ့ ေခါင္းေဆာင္မႈစြမ္းရည္ရွိတယ္လို႕ နားလည္ပါတယ္။

က်န္စစ္သားဟာ သမိုင္းဖတ္စာထဲဝင္လာကတည္းက နာမည္ေကာင္းလက္မွတ္ကိုင္ျပီးလာတယ္။
 ျပန္ထြက္သြားေတာ့လည္း မြန္-ျမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရးကို ေရွး႐ႉျပီး သားအရင္းကိုေတာင္ နန္းေမြမေပးဘဲ ေျမးကိုထီးေမြ နန္းေမြေပးရစ္ခဲ့တာဆိုေတာ့ သိပ္အေမွ်ာ္ျမင္ၾကီးတဲ့မင္းေပါ့။ သူ႕စကားအတိုင္း ေျပာရရင္ေတာ့ ေကာင္းေလ်ာင္ေတး ေကာင္းေလ်ာင္ေတးေပါ့။
ဒီေတာ့ မေကာင္းတာေတြ ဘာရွိလဲလို႕ ကတ္သီးကတ္ဖဲ့ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။

အေနာ္ရထာ ေခၚ အနိ႐ုႏၶျပီးေနာက္ ေစာလူး ေခၚ မင္းလုလင္ နန္းတက္တယ္။ ဘြဲ႕အမည္ ျဂီဝၿဇာဘရံဏ ၾတိဘုပတိ (၁၀၇၇-၁၀၈၄) ျဖစ္ျပီး က်က္သေရရွိေသာ မိုးၾကိဳးအရွင္ သုံးလူ႕သခင္ဆိုတဲ့အနက္ျဖစ္တယ္။ က်မ္းထဲကတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ေသာက္စားမူးရစ္ ၊ အေပါင္းသင္းမွားေတာ့ မင္းျဖစ္လွ်က္နဲ႕ အဖမ္းခ်ဳပ္ခံရတယ္။ အမတ္ေတြက က်န္စစ္သားကို မင္းအျဖစ္တင္။

က်န္စစ္သားက မင္းမျဖစ္လိုလို႕ သြားျပီးကယ္။ ေစာလူးက မယုံလို႕ မလိုက္။ မလိုက္ေတာ့ ေခြးေသသလိုေသေနရစ္ေတာ့ ဆိုျပီးျပန္လာခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ အားလုံးသေဘာတူညီခ်က္အရ မင္းအျဖစ္ခံယူ။ ရွင္းရွင္းေျပာေတာ့ က်န္စစ္သားဟာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းပီသတယ္။ သေဘာထားၾကီးတယ္။ လက္ရုံးရည္ ႏွလုံးရည္ေကာင္းတယ္။ က်န္စစ္သားအေၾကာင္း စ ကတည္းက ရာဇဝင္က်မ္းကဒီလိုလာတယ္။

က်န္စစ္သား ေခၚထီးလိႈင္မင္း နန္းတက္ေတာ့ ငတပါးမင္းတို႕ ထံုးစံအတိုင္း ဗ်ာဒိတ္ရမင္းျဖစ္ဆိုျပီးေျပာတယ္။ ရြာသူၾကီးအဆင့္ကေန အရည္ခ်င္းရွိလို႕ မင္းျဖစ္လာတာထက္ ဗ်ာဒိတ္အရ မင္းျဖစ္ရတာကို ပိုျပီးႏွစ္သက္ပံုရတယ္။ ေရွ႕ကမင္းေတြထက္ၾကီးက်ယ္ ျမင့္ျမတ္ခ်င္ေတာ့ သုံးေလာကရဲ့ ေနတရာမင္းလို႕ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ ျဂီၾတိဘုဝနာဒိၾတ ဓမၼရာဇ ဆိုတဲ့ဘြဲ႕အမည္ခံယူတယ္။ ဘြဲ႕နာမည္ႏွင့္ ညီေအာင္ဆိုျပီး ၅ ဩဂုတ္ ၁၁၉၁ ရက္စြဲပါ ျပည္ေရႊဆံေတာ္ေက်ာက္စာမွာ ေျပာထားတာက အေဖေနမ်ိဳး အေမ ဝါးမ်ိဳး ဆိုျပီးမွတ္တမ္းေရးေစတယ္။ ပိဋက သုံးပံု အလႉရွင္ျဖစ္ပါလွ်က္ ရွင္အရဟံလို ဆရာေကာင္း အနားမွာရွိေနပါလွ်က္ ဒီလိုေျပာတာေတာ့ သိပ္မေကာင္းပါ။ ရွင္းရွင္းေျပာေတာ့ မိရင္း ဖရင္းကို လူရာမသြင္းတဲ့သေဘာေပါ့။ ဤကား မေကာင္းေၾကာင္း နံပါတ္ တစ္။

ေရွးကေရးတယ္ဆိုတဲ့ ရာဇဝင္က်မ္းၾကီးတစ္ေစာင္မွာ နဂါး ႏွင့္ နတ္ ညားတဲ့အခါ လူျဖစ္တာကို ေနာက္ေရး က်မ္းကလိုက္ျပင္သယ္။ ဒါကိုေနာက္ေရး ရာဇဝင္က်မ္းက နဂါး ႏွင့္ နတ္ ညားတဲ့အခါ နာဂါးေသာ္လည္းေကာင္း နတ္ေသာ္လည္းေကာင္းျဖစ္ရမယ္ လူေတာ့မျဖစ္ႏိုင္၊ ဒါဟာ ရုပ္တိမရွိဘူးဆိုျပီး ျငင္းခ်က္ထုတ္တယ္။ ဒီလိုေျပာေတာ့ ဟုတ္တာဘဲဆိုျပီး ေနာက္ထပ္ေရးတဲ့ ရာဇဝင္က်မ္းၾကီးတစ္ေစာင္က ေထာက္ခံျပန္တယ္။ ဒီေနရာမွာ က်န္စစ္သား ( ထီးလိႈင္မင္း ) က အေဖေနမ်ိဳး အေမ ဝါးမ်ိဳးလို႕ ေျပာတဲ့အခါ ဘယ္ရာဇဝင္က်မ္းကမွ ဒါကိုေထာက္မျပဘဲ ေရငံုႏႈပ္ပိတ္ေနခဲ့တာေတြ႕တယ္။

လူတခ်ိဳ႕ကေျပာတယ္။ ေနမ်ိဳးဆိုသည္မွာ စစ္သား ၊ ဝါးမ်ိဳးဆိုသည္မွာ ယြန္းသည္တဲ့။ ဟုတ္မယ္ မထင္ပါ။ ဒီလိုေျပာရင္ ပုဂံသူ ပုဂံသားေတြအကုန္လုံး ေနမ်ိဳး ၊ ဝါးမ်ိဳးလို႕ ဝိုင္းေျပာၾကမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မင္းေတြဟာကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေနမ်ိဳး ကဆင္းသက္တယ္ဆိုတဲ့ အယူဆဟာ အာရွ ႏွင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း မင္းေတြပါေျပာေလ့ရွိတာေတာ့ သတိမူရပါမယ္။ ဂ်ပန္ဆိုရင္ ဒီအယူဆကို ၂၀ ရာစုအေစာပိုင္းကာလအထိ ဖက္တြယ္ထားတုန္းရယ္ပါ။

ေနာက္ျပီး ရာဇဝင္ထဲကအတိုင္းဆိုရင္ ပဲခူးကို စစ္ကူသြားျပီး ျပန္ေတာ့ အနိ ႐ုႏၶ ကိုဆက္တဲ့ မဏိစႏၵာ မင္းသမီးေလး ပါလာတယ္။ ဒါကို က်န္စစ္သားက လမ္းမွာ ျဖတ္ခုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ရာဇဝင္ေတြထဲမွာဒီအေၾကာင္းေျပာေတာ့ ဒါဟာ လူ႕သဘာဝမို႕ အျပစ္မဆိုသာ ဘာညာေပါ့။ အျပစ္မေျပာ။ တခ်ိဳ႕ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာဆိုရင္ေတာ့ မဏိစႏၵာကဘဲ ေရလာေျမာင္းေပးလုပ္သလိုလို၊ အၾကည့္နက္နက္ေတြႏွင့္ ဟိုဒင္းပစ္သလိုလိုေတာင္ ပါေသး။ ထားပါေတာ့။ က်န္စစ္သား - မဏိစႏၵာ အျဖစ္ပ်က္ကို ရွင္းရွင္းေျပာေတာ့ ကိုယ့္အရွင္သခင္အတြက္ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ မင္းသမီးကို အပိုင္ၾကံတာေပါ့။ ဤကား နံပါတ္ ႏွစ္။ ( အဲဒီအေၾကာင္း သီခ်င္းေရးျပီး စပ္ဆိုတဲ့အခါမွာေတာ့ သိပ္လူၾကိဳက္မ်ားပါတယ္၊ သနားစရာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ေပဘဲေပါ့)

အနိ႐ုဒၶဟာ သာသနာကို ေျမႇာက္စားတယ္၊ သူရဲေကာင္းေတြကို ခ်ီးေျမႇာက္တယ္၊ ႏိုင္ငံရဲ့ စီးပြါးေရး စစ္ေရးကို တိုးတက္ေအာင္လုပ္တယ္။ သထံုအပါဝင္ နယ္ပယ္အေတာ္မ်ားမ်ားကို တိုက္ခိုက္သိမ္းယူျပီး ႏိုင္ငံေတာ္ တိုးတက္က်ယ္ျပန္႕ျပီး အင္အားၾကီးတဲ့ ႏိုင္ငံအျဖစ္ထူေထာင္တယ္။ က်န္စစ္သား ဘာလုပ္လဲၾကည့္ရေအာင္။ မင္းျဖစ္ျပီးကတည္းက မင္းစည္းစိမ္ခံစားတယ္။ အနိ႐ုဒၶေခတ္မွာ အရွိန္ေကာင္းခဲ့တဲ့ စစ္အင္အား ႏွင့္ နယ္ေျမသစ္ပိုင္ဆိုင္မႈေတြအကုန္လုံး က်န္စစ္သားလက္ထက္မွာ ရုတ္ခ်ည္း ရပ္တန္႕သြားတယ္။ မဟာအင္အားၾကီးႏိုင္ငံအျဖစ္ ဦးတည္ျပီးလုပ္ခဲ့တဲ့ အရွိန္ပ်က္ျပီး ရွိတဲ့နယ္ေျမ ကိုပါထိပါးခံရတဲ့အျဖစ္ပါ။ ဤကား နံပါတ္ ၃။

ဒီလိုေျပာေတာ့ မတရားရာက်သြားလား။ သမိုင္းဖတ္စာမွာ သင္ရတယ္။ ဘယ္လက္က စားစရာ၊ ညာလက္က အဝတ္ထည္ဆိုလား သိပ္မမွတ္မိပါ။ ေက်ာက္စာထဲမွာ ပါတာကိုဘဲေျပာမယ္။ က်န္စစ္သားေျပာတာက ငါ့လက္ထက္မွာ အခ်ိန္ခါမလပ္ ပန္းမ်ားပြင့္၍ ေက်းငွက္သာရကာတို႕ တူမတူထူးျခား ေပ်ာ္ျမႇဴးက်က္စားၾကတယ္။.

စစ္ဒါဏ္ေၾကာင့္ ရပ္ေဝေျမျခားေရာက္ေနၾကရတဲ့လူေတြကို ေနရပ္ျပန္ေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ယူတယ္။
 ေဟာင္းႏြမ္းပ်က္စီးေနတဲ့ ဘုရား ကန္ေက်ာင္းတို႕ကို သထံု ၊ ေက်ာက္ဆည္ ႏွင့္ ဗုဒၶဂါယာပါမက်န္ လူလြတ္ျပီး ျပဳျပင္တယ္။ ပိဋကတ္သုံးပုံကို ျပဳစုတယ္။ တမီးေက်း ကုလားဆီ ဗုဒၶစာေပ အခ်ိဳ႕ေပးပို႕ျပီး သာသနာျပဳတယ္။

စသျဖင့္ စသျဖင့္ ေက်ာက္စာပါ အခ်က္လက္ေတြဟာ ' ဘယ္လက္က ဘာေပး၊ ညာလက္က ဘာေပး ' ဆိုတာေတြထက္ ပိုျပီး အေရးၾကီးအသုံးဝင္တယ္။ ဒါေတြခ်ည္းလုပ္ေနေတာ့ ရန္သူေဟာင္း နန္ေက်ာက္(နန္းေစာ)ေတြ ျမန္မာျပည္ထဲျပန္ဝင္လာတာ မႏၲေလးအရပ္ထိေရာက္မွ က်န္စစ္သားသိျပီး ေျမးျဖစ္သူနဲ႕ အလူးလဲ ခုခံကာကြယ္တိုက္ခိုက္လိုက္ရတယ္။
 ေစာေစာက ေျပာတဲ့အလုပ္ေတြ ႏွင့္ ႐ႈပ္ေနလို႕လားမသိပါ ။ အင္အားအင္မတန္ က်ဆင္းေနျပီး ျဖစ္တဲ့ နန္ေက်ာက္လက္က်န္ေတြရဲ့ ေသြးတိုးစမ္းတာ ခံရေလာက္ေအာင္ တိုင္းျပည္ကာကြယ္ေရးမွာ လက္ဟင္းလာတာေတြ႕တယ္။ ဤကား နံပါတ္ ၄ ။

က်န္စစ္သား နန္းတက္ျပီး တစ္ဆယ့္ခုႏွစ္အၾကာမွာ နန္းေတာ္သစ္ တည္ေဆာက္တယ္။ မင္းေနျပည္ ပုဂံမွာ မီးေလာင္ေတာ့ ဘုရင့္နန္းေတာ္ပါ မီးထဲပါသြားလို႕ အသစ္ေဆာက္တယ္လို႕ ပညာရွင္တခ်ိဳ႕ကေျပာတယ္။ အဲဒီအဆို မွန္/မမွန္ ေသခ်ာမေျပာႏိုင္ေပမယ့္ ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ မီးထဲပါသြားလို႕ကေတာ့ သမိုင္းတဆစ္ခ်ိဳးေျပာင္းသြားႏိုင္တယ္။ နန္းေတာ္သစ္ေဆာက္ေတာ့ ေလာကီပညာရွင္ အခါေပး ပုဏၰားေတြ ရဲ့တြက္ခ်က္မႈေတြကို အင္မတန္အေလးထားတယ္။ အခါေတာ္မေပးတဲ့ ေန႕ေတြကို နန္းေတာ္ေဆာက္အလုပ္သမားေတြ အမိန္႕မရလို႕ အလုပ္မဆင္းရဘူး။

အနိ ႐ုဒၶေခတ္မွာ အားေကာင္းေနျပီျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶသာသနာဟာ ေနာက္ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ တိုးတက္တည္ျငိမ္လာရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဘုရင္ ကိုယ္တိုင္ ေလာကီအစီရင္ေတြကို သိပ္အေလးေပးလုပ္ေဆာင္တာေတြ႕ရတယ္။ ပိဋကတ္သုံးပံုအလႉရွင္ျဖစ္ပါလွ်က္ ရွင္အရဟံလို ဆရာေကာင္းမ်ိဳး အနားမွာရွိပါလွ်က္ႏွင့္ နန္းေတာ္ေဆာက္ရာမွာ ဗိႆႏိုးနတ္ကို ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ပူေဇာ္တယ္။ ဗလိနတ္စာေကြၽးတယ္။ နန္းေတာ္ရာ တိုင္ေျခေတြမွာ အင္း ခ်တယ္။ နဂါးကို ပူေဇာ္တယ္။ ဒါေတြဟာ ဗုဒၶသာသနာဟာ နဲ႕မဆိုင္တာေတြကို လုပ္ေနဆဲျဖစ္တာေတြ႕ရတယ္။ ဤကား နံပါတ္ ၅။

ပုဂံ မင္းေတြထဲမယ္ ပုပၸါးေစာရဟန္ (စဝ္ရဟန္) ဆိုတဲ့မင္း တူရြင္းေတာင္မွာေကာင္းမႈ လုပ္တဲ့အေၾကာင္း မွတ္တမ္းအျဖစ္ ေက်ာက္စာပိုင္းက်ိဳး တစ္ခုရတယ္တဲ့။ က်ေနာ္မျမင္ဖူးပါ။ ဖတ္ဖူးတာပါ။ အဲဒီမင္းကိုက်ျပန္ေတာ့ နဂါးကိုရွစ္ခိုးတဲ့ မင္းဆိုျပီး ရာဇဝင္ဆရာေတြက တခုတ္တရေျပာေပမယ့္ က်န္စစ္သားက်ျပန္ေတာ့ ဘာမွမေျပာပါ။

အနိ႐ုဒၶ လက္ထက္ ႏိုင္ငံျခားဆက္ဆံေရးမွာ သီဟိုဠ္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းခဲ့တယ္။ က်န္စစ္သား လက္ထက္ေရာက္ေတာ့ အနိ႐ုဒၶႏွင့္ ဆန္႕က်င္ဘက္သေဘာေဆာင္တဲ့ တမီးေက်းကုလား တို႕နဲ႕ဆက္ဆံေရးတည္ေထာင္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သီဟိုဠ္ႏွင့္ဆက္ဆံေရး ပ်က္ယြင္းလာတယ္။ အဲဒါဟာ က်န္စစ္သားလက္ထက္အၾကီးမားဆုံး အမွားတစ္ခုလို႕ဆိုႏိုင္တယ္။ က်န္စစ္သားကို ဆက္ခံတဲ့မင္းဆက္ေတြမွာလည္း ေရွ႕က ဖေအမင္းေတြရဲ့ လမ္းစဥ္ကိုလိုက္ျပီး သီဟိုဠ္ႏွင့္ေျပလည္ေအာင္ ဆက္ဆံေရးျပန္လည္ထူေထာင္ဖို႕မစဥ္းစားတဲ့အတြက္ ပုဂံမင္းဆက္မွာ ကုလားက်မင္း ဆိုတာေပၚလာရတယ္။ ဒီလိုေျပာေတာ့ က်န္စစ္သားကိုခ်ည္း အျပစ္တင္တာ မတရားဘူးဆိုေပမယ့္ သူစခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံျခားဆက္ဆံေရး မူဝါဒ အမွားေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ရတယ္လို႕ထင္တယ္။ ဤကား နံပါတ္ ၆။

 က်န္စစ္သား ေတာ္ေကာက္တဲ့ မိဖုရားေတြက  မဏိစႏၵာအစ တမီးေက်းကုလား အဆုံမိဘုရား ေလးေယာက္ တရားဝင္ စာရင္းထြက္တယ္။ ဒါကိုလည္းသမိုင္းဖတ္စာေတြက မေကာင္းမေျပာရဲပါ။ မင္းေတြ ဘုရင္ေတြ မယားမ်ားတာ ဘာဆန္းတယ္မွတ္လို႕ ဆိုျပီးေနလိုက္ၾကတယ္။ မယားမ်ားတာမဆန္းေပမယ့္ ရာဇဝင္ထဲမွာ တရားဝင္ စာရင္းထြက္ေတာ့ မယားေလးေယာက္မွာမွ သမီးေတာ္ ႏွင့္ သားေတာ္ ႏွစ္ဦးသာ ျပတယ္။

မြန္မင္းသမီး ထြက္လာသလို ကုလားမင္းသမီး ကုလားမင္းသားေတြ ထြက္ႏိုင္ေသးတာကိုေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလို႕ မရပါ။ ဒီေနရာမွာ က်န္စစ္သား တစ္ခုခုကိုေျဖာက္ဖ်က္ခဲ့ေလသလား ရာဇဝင္ဆရာေတြကဘဲ ေျဖာက္ဖ်က္ခဲ့ေလသလားလို႕ေတြးမိတယ္။ ဒီတစ္ခ်က္ ေထာက္ျပစရာရွိတယ္။ အနည္းဆုံး သား/သမီး ၄ ဦး၊ ပံုမွန္ ၈ ဦး၊ သိပ္မ်ိဳးေကာင္းရင္ ဒိထက္သားသမီး ထြန္းကားခဲ့ႏိုင္ေကာင္းတယ္လို႕ ထင္တယ္။ ရာဇဝင္ထဲကအတိုင္းဆို ကုလားသမက္ ပါရႏိုင္ေသးေပမယ့္ ေတ့လြဲလြဲသြားတယ္။

ရာဇဝင္ဆရာေတြ က်န္စစ္သားအေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါ ဒိုင္ယာေလာ့ ေခၚ စကားလုံးေတြ သိပ္ထည့္တာကိုလည္းသတိထားမိပါရဲ့။ ဒီေတာ့ သိပ္စကားေျပာတဲ့ မင္းဘဲေပါ့။ သမိုင္းဖတ္စာထဲ သင္ရတဲ့အတိုင္းဆိုရင္ ' သားကား အရင္း ၊ ေျမးကား အဖ်ား ျဖစ္ေခ်ျပီ ' ဆိုျပီး မိန္႕ေတာ္မူတယ္တဲ့။ ဒီစကား က်န္စစ္သားေျပာတဲ့စကားလား ရာဇဝင္ဆရာေတြဝင္ေျပာတဲ့ စကားလား ဆိုတာ က်ေနာ္ေတာ့ ဝိေရာဓိျဖစ္တယ္။ မြန္ေသြးပါသူ ေျမးကို ထီးေမြေပးတာကို မြန္-ျမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရး လို႕ေျပာလို႕ေျပာ ၊ သားအရင္း ေျမးအဖ်ားလို႕ ေျပာလို႕ေျပာ ဇာတ္လမ္းဆုံးေတာ့ သေဘာထားၾကီးတဲ့ ရာဇကုမာရ မင္းသားေရာ  ဖေအလုပ္သူ က်န္စစ္သားပါ ဂ႐ုနာသက္စရာ ၊ သနားစရာေပါ့။
ေရွ႕ကေျပာခဲ့တာေတြကို ခပ္ရွင္းရွင္းျပန္ေျပာရရင္ က်န္စစ္သားရဲ့ မ်ိဳးဆက္ဟာ မရွင္းမလင္းနဲ႕ က်န္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ရာဇဝင္ဆရာေတြ သမိုင္းဆရာေတြက ဇာတ္လမ္းေတြဆင္တယ္။ ဤကား နံပါတ္ ၇။