သမိုင္း ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ ရခိုင္သား

ရခိုင္သမိုင္းကိုေလ့လာတဲ့အခါျပည္ တြင္းပညာရွင္ေတြရဲ့ စာအုပ္၊စာတမ္းေတြ နည္းေနတာကို အထူးသတိထားမိတယ္။ က်ေနာ္တစ္ဦးတည္းရဲ့ အျမင္ကိုေျပာရမယ္ဆိုရင္ အရင္စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြကို သိပ္အေလးေပးေလ့မရွိဘူးလို႕ ထင္တယ္။ ရခိုင္ထက္စာရင္ ရွမ္းေတြကို ပိုျပီးဦးစားေပးေလ့ရွိတယ္လို႕ ထင္မိတယ္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ရခိုင္သမိုင္းဟာ သိပ္စိတ္ဝင္စားဖို႕ေကာင္းတယ္။

ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္လာၾကီးတယ္။ ေနာက္ျပီး ျမန္မာ့ေျမေပၚက မင္းဆက္ေတြမွာ ရခိုင္ေတြသာလွ်င္ အစဥ္အဆက္ ဒဂၤါးထုတ္လုပ္သုံးစြဲတာကိုေတြ႕ရတဲ့အတြက္ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈဆိုင္ရာ မွာပိုျပီးထြန္းကားတယ္လို႕ေျပာလို႕ ရႏိုင္တယ္။ ျမန္မာေတြဟာ ကိုယ့္ထီးကိုယ့္နန္း ကိုယ့္ၾကငွန္းနဲ႕လို႕ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာနဲ႕ ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းျပီး ႏွစ္ေထာင္းအားရ ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ရခိုင္ေတြလည္း ကိုယ့္ထီး ကိုယ့္နန္း ကိုယ့္ၾကငွန္း နဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအစဥ္လာၾကီးခဲ့တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလို႕မရဘူး။

ဒီလိုေျပာေတာ့ တခ်ိဳ႕က က်ေနာ့ကို ရခိုင္လူမ်ိဳးလို႕ ထင္ခ်င္ ထင္မယ္။  ရခိုင္လူမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။  ရခိုင္ဘက္ကိုလည္း    ႏွံ႕ႏွံ႕စပ္စပ္မေရာက္ဖူးပါ။ ဒါေပမယ့္ ရခိုင္သမိုင္းကို အေလးထားတယ္။ ရခိုင္ ယဥ္ေက်းမႈကိုခ်စ္တယ္။ ေရွးလက္ရာေတြကိုလည္းျမတ္ႏိုးတယ္။

 ရခိုင္ ဒဂၤါးေတြကို စုျပီး ရခိုင္မင္းဆက္ေတြအေၾကာင္းအနည္းပါးေရးဖူးတယ္။ စာေရးတဲ့အခါ ဒဂၤါးအစစ္ေတြရဲ့ ပံုေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆုံးစုစည္းျပီးေရးခဲ့တယ္။ ဒဂၤါးေတြေပၚမွာပါတဲ့ျဗမဏီစာေတြကိုလည္း ၾကိဳးစားျပီးေလ့လာၾကည့္တယ္။ ဒီေတာ့ ရခိုင္သမိုင္းပညာရွင္ေတြျပဳစုေရးသားခဲ့တဲ့ စာအုပ္ စာတမ္းေတြကိုရွာရျပီေပါ့။ ထင္သေလာက္မလြယ္ပါ။ အေတာ္ေလးခက္ခဲတာေတြ႕တယ္။

တကယ္တမ္းရွာေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြျပဳစုထားတဲ့ ရခိုင္ သမိုင္းစာတမ္းေတြကပိုမ်ားေနတာေတြ႕ရတယ္။ အမွန္တရားႏွင့္ ပိုျပီးနီးစပ္တယ္။ အဂတိကင္းတယ္။ ဘာလို႕ဒီလိုေျပာလည္းဆိုေတာ့ အေၾကာင္းရွိတယ္။ 

ရခိုင္သမိုင္းေရးတဲ့အခါ ခရစ္ေတာ္မေပၚမွီ အႏွစ္ ၂၀၀၀ ေလာက္ကတည္းက ျမိဳ႕ျပႏိုင္ငံတည္ေထာင္ျပီးျဖစ္ကာ သာသနာလည္းထြန္းကား၏ လို႕ေရးထားတဲ့ သမိုင္းကို ဘယ္လိုမွ ယုံစားလို႕ ရမယ္မဟုတ္ပါ။ ဘယ္မင္း ကပင့္ဖိတ္လို႕ ျမတ္ စြာဘုရား ရခိုင္ျပည္ကို ႂကြလာျပီး မဟာျမတ္မုနိ႐ုပ္ပြါးေတာ္ၾကီးကို ရင္ေငြ႕ ၇ ခ်က္သပ္ျပီး ထားခဲ့တယ္ဆိုရင္လည္း ဒါဟာ အမွန္တရားနဲ႕ဘယ္လိုမွ မနီးစပ္ပါ။ ဒါေတြကို ပယ္တတ္ဖို႕လိုမယ္။ အမွန္ကိုရွာဖို႕လိုမယ္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ့ သမိုင္းေတြကိုသာဖက္တြယ္ေနမယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ဖ်က္တာနဲ႕ အတူတူပါဘဲ။ ျမန္မာ့ သမိုင္းကိုစိတ္ဝင္စားပါတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြလည္းဒါကို သတိမူရမယ္။

တစ္ခါက ဒဂံုတကၠသိုလ္က သမိုင္းပါေမာကၡတစ္ေယာက္ေရးတဲ့ စာတမ္းတိုေလးတစ္ေစာင္ဖတ္ရတယ္။ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြကို ပင္လယ္ဓားျမသာသာေရးထားတယ္။ ျပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္ သူတို႕ခ်ည္းဘဲအုပ္ခ်ဳပ္လည္းေသြးကြဲမွာဘဲ။ ဘယ္သူေတြ ဘဲအုပ္ခ်ဳပ္သည္ျဖစ္ေစေသြးကြဲမွာဘဲလို႕ေရးထားတယ္ ။ ပညာရွင္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ဒီလိုမေရးသင့္ဘူး။ ဒါဟာ ပုတ္ခ်တဲ့သေဘာပါတယ္။

ဗဒံုမင္း ရခိုင္ကို သိမ္းျပီးေနာက္ ရခိုင္မွာ ရုံးစိုက္တဲ့ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အရာရွိဟာ အခြန္ေကာက္ရာမွာ ေရွးကရွိရင္းစြဲထက္ပိုျပီးေကာက္ခံတယ္။ ဒါကိုျမန္မာဘုရင္ကလည္း သေဘာတူတယ္။ ခတ္အဆက္ဆက္တက္လာတဲ့ ျမန္မာဘုရင္ေတြအကုန္လုံး အခြန္ကိုတိုးလို႕သာေကာက္ခံတယ္။ မယုံမရွိနဲ႕။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္စစ္တမ္းေတြကို ေလ့လာတဲ့ခါ ထင္းထင္းၾကီးေတြ႕လိမ့္မယ္။

က်ားေၾကာက္လို႕ ရွင္ၾကီးကိုးကာမွ အခြန္ပိေနတဲ့ ရခိုင္ေတြဟာ အဲဒီကတည္းက ျမန္မာဘုရင္ေတြအေပၚ ယုံၾကည္ကိုးစားမႈမရွိေတာ့တာ။ အဂၤလိပ္ေတြ ရခိုင္ကိုသိမ္းေတာ့ သိပ္အခက္ခဲမရွိတာ အဲဒါေတြပါတယ္။ ဒီေတာ့ အခြန္ေတြတိုးေကာက္ျပီး ဘာမွျပန္မလုပ္ေပးတဲ့ အတြက္ရခိုင္ျပည္သူ/သား ေတြဒုကၡေရာက္ေနတာကို မၾကည့္ရက္လို႕ ဝင္ကယ္ပါတယ္ျဖစ္ေရာ။ဒါကိုၾကည့္ျပီး ခတ္သစ္ႏိုင္ငံေရးမွာ သင္ခန္းစာယူသင့္တယ္။

သမိုင္းမွာ ဘုရင့္ေနာင္ ဆုံးပါးျပီးေနာက္ နႏၵဘုရင္ နန္းတက္တယ္။ အဲဒီကေနစျပီး ျမန္မာဘုရင္ေတြ အင္အားေလ်ာ့လာတယ္။ ဒီေတာ့ ယိုးဒယားေတြအားေကာင္းလာျပန္တယ္။ ဟံသာဝတီအထိ ယိုးဒယားေတြ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အင္အားသိပ္မေကာင္းတဲ့ ေတာင္ငူကို ဆက္တိုက္ရာမွာ ရခိုင္တပ္ကူေတြေရာက္လာလို႕သာ ျမန္မာေတြ ယိုးဒယားလက္ေအာက္ခံ ျဖစ္ဖို႕ရာ သီသီကေလးလြတ္တာ။ အဓိကေျပာခ်င္တာက ေက်းဇူးတရားသိတတ္ဖို႕ရယ္ပါ။ အေလးထားတတ္ဖို႕ရယ္ပါ။ တကယ္ေတာ့ သမိုင္းေလ့လာတယ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရး တစ္မ်ိဳးပါဘဲဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ လူမ်ိဳးေရးမဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။

စာတမ္းတစ္ေစာင္ဖတ္မိရာက ဆက္စပ္ေတြးေတာရင္း ေရးမိတာပါ။