ေပ်ာက္ကြယ္ပ်က္စီးသြားေတာ့မည့္ ေရွးေဟာင္းလက္ရာမ်ား

ဒီတစ္ေခါက္ မိဘေတြ ကန္ေတာ့ဖို႕ အလည္ျပန္သြားတဲ့ ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ ဒီေနရာေတြ ေရာက္ခဲ့တယ္။

၁။ ရန္ကုန္
၂။ မႏၲေလး
၃။ ေရႊဘို
၄။ ပဲခူး

၂၁ ရက္ၾကာတဲ့ ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္မွာ ဘုရားပ်က္ ၊ ေစတီပ်က္ ၊ ဘုရားေခါင္းခ်ိဳး ၊ အုတ္ေက်ာင္းပ်က္ ၊ ပ်က္ဆီးေနတဲ့ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီ ၊ ျပိဳပ်က္ေနတဲ့ သာသနိက အေဆာက္အံု၊ ေက်ာက္စာ စတာေတြကို ျမင္ရတဲ့အခါ မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ပ်က္ရတယ္။ အေထာက္အထား ႏွင့္ ေျပာလို႕ရေအာင္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ယူလာတယ္။ ဒီခရီးစဥ္မွာ ျမင္ခဲ့ရတဲ့ အရာေတြအားလုံးဟာ မထိန္းသိမ္းဘဲ ဒီလိုသာပစ္ထားမယ္ဆိုရင္ ေနာက္သုံးႏွစ္အၾကာမွာ ထပ္ျပီးျမင္ရဖို႕ မေသျခာေတာ့ပါ။ ဓာတ္ပံုေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ သုံးေထာင္ ေလာက္႐ိုက္ယူလာခဲ့ပါတယ္။

ေရွးေဟာင္း အေဆာက္ဦး ၊ ဘုရား ပုထိုး ႏွင့္ ဘုရာဆင္းတုေတြရွိရာ ရြာေတြကို သြားျပီးေလ့လာတဲ့အခါ အရာရွိ တစ္ေယာက္ကလိုက္ပို႕ေလ့ရွိလို႕ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ယူရမွာ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေက်ာင္းထိုင္ ဆရာေတာ္ေတြကလည္း လိုလိုလားလား လိုက္ျပ ၊ ထုတ္ျပၾကေတာ့ ပိုျပီးအဆင္ေျပပါတယ္။ အမ်ားေလ့လာဖို႕ အခါအခြင့္သင့္သလို တင္ပါမယ္။

ေရာက္ခဲ့တဲ့ ဘုရားပုထိုးေတြရဲ့ေနရာ အတိက်အေသးစိတ္ကို မေဖာ္ျပေတာ့ပါ။ ဘာျဖစ္လို႕ဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕ ဘုရားပ်က္ေတြဟာ လူသူအေရာက္ေပါက္နည္းျပီး အတြင္းထဲမွာ အေကာင္းပကတိအတိုင္းရွိေနေသးတဲ့ ေရွးေဟာင္း ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြ က်န္ေနေသးလို႕ ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ေရးလိုက္တဲ့ အခ်က္လက္ေတြ ဘုရားခိုးဂိုဏ္း ႏွင့္ သိုက္သမားေတြဆီေရာက္သြားမွာမ်ိဳး မလိုလားပါ။

ေရွးေဟာင္း ပစၥည္းေရာင္းဝယ္သူအခ်ိဳ႕ဟာ ဘုရားဖူးအျဖစ္ လွည့္လည္ေနျပီး ေရာက္ရာအရပ္ကို ေသခ်ာမွတ္တယ္။ လိုခ်င္တဲ့ ဘုရားဆင္းတုေတြကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ယူလာေလ့ရွိတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့မွ ဘုရားခိုးဂိုဏ္း ေတြကို ေနရာေဒသ ႏွင့္ လိုခ်င္တဲ့ဘုရားဆင္းတုဓာတ္ပံု အခ်က္လက္ေတြေပးျပီး ခိုးယူခိုင္းေလ့ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ ဘုရားခိုးသူေတြဟာ ဘုရားဆင္းတုရွိရာ ဘုန္းၾကီးေၾကာင္းေတြမွာ ႏွစ္ေပါက္တဲ့အထိ ဘုန္းၾကီးဝတ္ျပီးအခြင့္ခါ ေစာင့္ေနတတ္တယ္။ ဘုရားခိုးသူေတြထဲမွာ ဘာသာျခား ပါသလို ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ေတြလည္း ၊ ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြပါသလို ႏိုင္ငံျခားသားေတြလည္းပါတယ္။ ပညာမဲ့သူေတြပါသလို ေခတ္ပညာတတ္ေတြလည္းပါတယ္။ ရြာသားေတြ ပါသလို ရြာစားေတြလည္းပါတယ္။ ငေျမာက္ငေျခာက္ေတြပါသလို ေပါက္ေပါက္ ေရာက္ေရာက္ေတြလည္းပါတယ္။

ဒီလို ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြႏွင့္ သာသနိက ဆိုင္ရာအေဆာက္အံုေတြ ေပ်ာက္ပ်က္ရာမွာ ေရွးေဟာင္းသုေတသန ဌာနကိုခ်ည္း အျပစ္တင္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မတရားပါ။ သာမန္လူေတြမွာလည္း ထိန္းသိမ္းရမယ့္ တာဝန္ရွိတယ္။ သာမန္လူဆိုရာမွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြကိုခ်ည္းေျပာေနျခင္းမဟုတ္ပါ၊ ဘာသာျခားေတြလည္းပါ ပါတယ္။

ဘယ္ဘာသာကိုဘဲ ကိုးကြယ္ကိုးကြယ္ ၊ ဘယ္အရပ္မွာဘဲေနေန ၊ ဘာလူမ်ိဳးဘဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္းဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာရွိတဲ့ ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာအားလုံးကို တေလးတစားထိန္းသိမ္းဖို႕တာဝန္ရွိတယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈလို႕ ဆိုရာမွာ ဘာသာေပါင္းစံု ၊ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ကိုကိုယ္စားျပဳတယ္။ ငါ့ဘာသာ မဟုတ္ ၊ ငါတို႕ေဒသမဟုတ္ ၊ ငါတို႕လူမ်ိဳးႏွင့္မဆိုင္ ဆိုျပီး ဖာသိဖာသာ ေနမယ္ဆိုရင္ ဒါဟာႏိုင္ငံသားမပီသ လူသား မပီသတာပါဘဲ။


ထိုင္းႏိုင္ငံက ရုပ္ရွင္ကားတစ္ကားမွာ ဘုရားခိုးတဲ့သူေတြဟာ ဆင္းတုေတာ္တစ္ခုလုံး မသယ္ႏိုင္တဲ့အခါ ဦးေခါင္းခ်ိဳးယူသြားတာၾကည့္ရတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာလည္းဒီအျဖစ္မ်ိဳးရွိႏိုင္တာပါဘဲ။ အားအားရွိ ဘုရားေရေလာင္းတဲ့ လူေတြ ၊ ေရာင္ေတာ္ဖြင့္တဲ့လူေတြေၾကာင့္ ရုပ္ပြါးေတာ္မွာ ေရးထားတဲ့စာတန္း ပ်က္သြားတာမ်ိဳး မေတာ္တဆ ထိခိုက္မိျပီး ပ်က္ဆီးရတာမ်ိဳးလည္းရွိတယ္။ အဖိုးတန္ ေရွးလက္ရာ ရုပ္ပြါးေတာ္ေတြက်ိဳးပ်က္ရတဲ့ အျခားအေၾကာင္းရာေတြလည္းရွိပါေသးတယ္။


စစ္ကိုင္းအထြက္နားက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကိုဝင္ျဖစ္တယ္။ ဘုရားဝင္းထဲေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္တဲ့အခါ ပစၥည္း အက်ိဳးပဲ့ေတြစုပံုထားတဲ့ ေနရာကိုရွာေတြ႕တယ္။ ဘုရားေခါင္းက်ိဳး ၄ ခုေတြ႕ တယ္။ လက္အုပ္ခ်ီေနဟန္ ရဟန္းရုပ္ တစ္စုံ ေတြ႕တယ္။ တစ္ခုက အေကာင္းပကတိ၊ အျခားတစ္ရုပ္ကေတာ့ ေခါင္းက်ိဳးေနပါျပီ။ ေက်ာက္ျဖဴသားႏွင့္ ထုဆစ္ထားတာမို႕ က်ိဳးလြယ္တယ္။ တစ္ခုခုႏွင့္ အေတာ္အတန္ ထိခိုက္မိရင္ဘဲ လည္ပင္း ၊ လက္ေခ်ာင္း စတဲ့ေနရာေတြဟာ အလြယ္တကူက်ိဳးပဲ့သြားႏိုင္ပါတယ္။

႐ုပ္ပြါးဆင္းတုကို ေဆးေၾကာသန္႕စင္ရင္း ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေနရာကေန ေနာက္တစ္ေနရာေရႊ႕ရင္းျဖစ္ျဖစ္ မေတာ္တဆ လြတ္က်တဲ့အခါ ခုလိုအလြယ္တကူဘဲပ်က္ဆီးသြားေလ့ရွိတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ဘုရားရုပ္ပြါးေတာ္မွာ အနာအဆာ အက်ိဳးပဲ့ျဖစ္ေနရင္ ဘယ္ေလာက္ေရွးက်တဲ့ ပစၥည္းျဖစ္ေနပါေစ အျမင္မသာဆိုျပီး ေခ်ာင္ထဲပစ္ထားလိုက္ေတာ့တာပါဘဲ။


ေရႊဘိုအနားက ရြာသုံးရြာေရာက္ခဲ့တယ္။ လူသူအေရာက္ေပါက္နည္းတဲ့ေနရာေတြမွာ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ဦး ဗိသုကာလက္ရာဟန္ ေစတီပ်က္ေတြအေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕တယ္။ ဘုရားပတ္လည္ႏွင့္ အတြင္းမွာရွိတဲ့ ေက်ာက္ျဖဴ ၊ ယြန္း ႏွင့္ သစ္သား ရုပ္ပြါးေတာ္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ေခါင္းက်ိဳးျပီး ေျမျပင္ေပၚျပန္႕ၾကဲေနတာျမင္ခဲ့ရတယ္။ အျခားရြာတစ္ရြာက ဂူဘုရားပ်က္တစ္ခုရဲ့ မဲေမွာင္ေနတဲ့ ဂူထဲကိုဝင္ျပီး ဓာတ္မီးထိုးလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဘုရားေခါင္းက်ိဳးအေတာ္မ်ားမ်ားစုပံုထားတာကို ျမင္လိုက္ရတယ္။ ပထမေတာ့ ဘုရားသူခိုးေတြက ေခါင္းေတြခ်ည္း ႐ိုက္ခ်ိဳးယူသြားတယ္လို႕ ထင္ေနေပမယ့္ က်ိဳးေနတဲ့ေခါင္းေတြကိုု ေျမျပင္ေပၚမွာေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ဘာေၾကာင့္ မွန္းစဥ္စားမရပါ။ ဘုရားခိုးေတြရဲ့လက္ခ်က္မဟုတ္ဘဲ ဘာသာျခား ဆိတ္ေက်ာင္းသား ၊ ႏြားေက်ာင္းသားေတြ ရန္လိုတတ္တဲ့ စိတ္ႏွင့္ ႐ိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီးပစ္ေလ့ရွိေၾကာင္း အတူပါလာတဲ့ အရာရွိတစ္ဦးက ေျပာျပတဲ့အခါ အေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။


ေၾကး၊ သံ ၊ခဲမျဖဴ ႏွင့္ အျခားသတၱဳ ေတြေရာက်ိဳျပီး ပံုေဖာ္ထားတဲ့ ရႊံ႕ေစးေျမ ဒါမွာမဟုတ္ ဖေယာင္းခြက္ေပၚ သြင္းေလာင္းျပီး လိုရာအ႐ုပ္ကိုပံုေဖာ္ယူတဲ့အေလ့ အင္းဝေခတ္မွာေတာ့ လူၾကိဳက္မ်ားပါတယ္။ အဲဒီ ႐ုပ္ပြါးေတာ္ေတြဟာ လက္ရာၾကမ္းျပီး အရြယ္ငယ္တယ္။ တတ္ႏိုင္တဲ့လူေတြၾကျပန္ေတာ့ ဒီလိုေသးငယ္တဲ့ အ႐ုပ္ေလးေတြကို ေရႊရည္လူးတတ္ၾကတယ္။ ဘုရားေစတီ ေဆာက္လုပ္ျပီးတဲ့အခါ ေရႊေငြလက္ဝတ္ရတနာေတြႏွင့္အတူ အထက္ဌာပနာတိုက္မွာ ထည့္သြင္းပူေဇာ္လိုက္ေလ့ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ဘုရားခိုးသူေတြဟာ ေစတီေတြရဲ့အထက္ ဌာပနာတိုက္ေတြကို အလြယ္တကူေဖာက္ယူေလ့ရွိတယ္။




အခ်ိဳ႕ ဘုရားေတြၾကျပန္ေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပ်က္ဆီးလာတယ္။ ရာသီဥတုဒါဏ္ေၾကာင့္ အထက္ဌာပနာတိုက္ရွိတဲ့ ေစတီအထက္ပိုင္းက အုတ္ခ်ပ္ေတြဟာ တေျဖးေျဖးျခင္း က်ိဳးပဲ့ျပီးေနာက္ ဌာပနာပစၥည္းေတြလည္းေျမခရပါေတာ့တယ္။ အဖိုးတန္တဲ့ ေရႊ ၊ ေငြေတြကို တန္ဖိုးထားေပမယ့္ လက္ရာၾကမ္းတဲ့ သတၱဳ႐ုပ္ကေလးေတြကိုေတာ့ျဖင့္ အေရးတယူမရွိပါ။





ေရႊဘို ကားလမ္းေဘးက ရြာတစ္ရြာမွာ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ဦးလက္ရာဟန္ အုတ္ေက်ာင္းပ်က္တစ္ခုေတြ႕လို႕ဝင္တယ္။ အလႉရွင္က အုတ္ေက်ာင္းႏွင့္ အတူ ေခါင္းေလာင္းကိုပါလႉတယ္။ ေရအတြက္ ေက်ာင္းေဘးမွာ ကန္တူးျပီးလႉတယ္လို႕ ေခါင္းေလာင္းစာမွာ ဖတ္ရတယ္။ အုတ္ေက်ာင္းေဘး ကပ္ရက္ ဂူဘုရားႏွစ္ဆူေတြ႕တယ္။ အလႉရွင္ဘယ္သူမွန္းေသခ်ာ မသိရ။ ဂူဘုရားႏွစ္ခုစလုံး ျပိဳက်ေနျပီ။ ဂူအတြင္းမွာ ထိုင္ေတာ္မူ ႐ုပ္ပြါးဆင္းတု ထုလုပ္ထားေပမယ့္ တစ္ဂူမွာဘဲက်န္ေတာ့တယ္။ သူ႕အရင္ ေက်ာင္းထိုင္ ဆရာေတာ္ဟာ ေက်ာင္းေဆာင္အသစ္ေဆာက္ရာမွာ အုတ္လိုေနလို႕ ပ်က္ေနျပီျဖစ္တဲ့ အုတ္ေက်ာင္းနံရံကို ျဖိဳျပီး အုတ္ယူတယ္လို႕လက္ရွိ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္က မိန္႕ပါတယ္။ ေရွးေဟာင္းအေဆာက္ဦးကို တတ္ႏိုင္သေလာက္မျပင္ဘဲ အုတ္လိုခ်င္လို႕ ဖ်က္ျပီးယူတာေတာ့မေကာင္းပါ။ လက္က်န္ နံရံကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ယူလာတယ္။






ေရႊဘိုအနီးတဝိုက္က ရြာေတြမွာ ပ်က္ဆီးေနတဲ့ ေရွးေဟာင္း ဘုရားေစတီ ၊ ဂူဘုရား ၊ ေက်ာင္း စတဲ့ သာသနိက အေဆာက္အံုေတြ အေရတြက္အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ရတယ္။ ဒါေတြအကုန္လိုက္ျပင္မယ္ဆိုရင္လည္း သိန္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကုန္ပါမယ္။ အနီးနားမွာေနၾကတဲ့ ရြာသူ ရြာသား ၊ ျမိဳ႕သူ ျမိဳ႕သားေတြကေတာ့ အေဟာင္းကို ျပဳျပင္ဖို႕ထက္ အသစ္တည္ျပီးလႉဖို႕သာ စိတ္အားသန္ၾကတယ္။ သူတို႕ အျမဲလုပ္ျဖစ္တာက ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တိုင္း ဂူဘုရားေတြရဲ့အတြင္းအျပင္ကို ထုံးသုတ္ပစ္တာပါဘဲ။ ထုံးသုတ္တဲ့ရက္စြဲကို နံရံမွာေရးခဲ့လို႕ ႏွစ္တိုင္းသုတ္မွန္း သိရတယ္။ အတြင္းဂူ နံရံမွာ ေရးထားခဲ့တဲ့ ေဆးေရးပန္းခ်ီေတြ ဘာမွမျမင္ရေတာ့ပါ။ စုတ္တံ မေရာက္ႏိုင္တဲ့ နံရံခပ္ျမင့္ျမင့္ေတြမွာ ေရးေရးျမင္ေနရေသးတဲ့အတြက္ အရင္က ဒီနံရံမွာေဆးေရးေတြရွိပါလားဆိုျပီးသိရတယ္။



ေနာက္တစ္ရြာက ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးကေတာ့ အနီးနား ဘုရားပ်က္ေတြ ႐ုပ္ပြါးဆင္းတုေတာ္ေတြ ဂ႐ုတစိုက္ ေကာက္ယူထိန္းသိမ္းထားတယ္။ သို႕ေသာ္ ေပစာ ၊ ပုရပိုဒ္စာေတြကိုေတာ့ျဖင့္ စိတ္ဝင္စားဟန္မတူပါ။ ေသတၱာၾကီးတစ္လုံးထဲမွာ ပိုးကိုက္ပ်က္ဆီးတဲ့အထိ စုပံုထည့္ထားတယ္။ ျဖစ္သလို ထည့္ထားတဲ့အတြက္ စာေတြအားလုံးဟာ ေရွ႕ေနာက္အစီစဥ္တက်မရွိေတာ့ပါ။ ေဖာက္ဖြင့္ျပီး ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ဆက္စပ္လို႕ မရႏိုင္တဲ့ ေဗဒင္ က်မ္း ၊ အင္းက်မ္း တခ်ိဳ႕ႏွင့္ ပိဋကတ္စာေတြ ေတြ႕တယ္။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကို ေမးေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့ အရင္ကေတာ့အမ်ားၾကီး ၊ သို႕ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ စာေတြကို လူေတြက ငွါးျပီးျပန္မပို႕လို႕ ဒါဘဲက်န္ေတာ့တယ္လို႕ မိန္႕တယ္။ ဒီလိုစာေတြဟာ ျပတိုက္မွာရွိေနမယ္ဆိုရင္ ေလ့လာလိုသူေတြအတြက္အက်ိဳးမ်ားပါမယ္။

ေက်ာက္ျပားေပၚ ျမတ္စြာဘုရား ေျခေတာ္ရာအေသးစိတ္ကို ထြန္းထုထားတဲ့ ေက်ာက္စစ္လက္ရာတစ္ခုကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ဝင္းထဲက သရက္ပင္ေျခရင္းမွာ ေထာင္ထားတာေတြ႕တယ္။ ကုန္းေဘာင္ ေခတ္ဦးပိုင္းလက္ရာဟန္ျဖစ္ျပီး သုံးပိုင္းက်ိဳးသြားတာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အက်ိဳးႏွစ္ပိုင္း ေထာင္ထားတာေတြ႕ျပီး က်န္တစ္ပိုင္း ဘယ္ေရာက္သြားလဲမသိပါ။ သဲေက်ာက္အမ်ိဳးစားျဖစ္တဲ့အတြက္ ဓားေသြးေက်ာက္ လုပ္လိုက္လားမေျပာတတ္ပါ။ ဒါဟာလည္း တန္ဖိုးၾကီး ေရွးလက္ရာျဖစ္လို႕ က်န္ေနေသးတဲ့ အက်ိဳးႏွစ္ခုဟာ သရက္ပင္ေျခရင္းမွာမဟုတ္ဘဲ ျပတိုက္မွာသာရွိေနသင့္တယ္။


ကုန္းေဘာင္ ေခတ္ဦးပိုင္းမွာ တည္ထားလႉဒါန္းခဲ့တဲ့ ဘုရားေတြကို ခ်ဳံေျပာရရင္ ဂူဘုရား ႏွင့္ ေစတီ ဆိုျပီး ႏွစ္မ်ိဳး ရွိတယ္။ ေစတီက ေအာက္ေျခမွာ ဂူ မပါ။ ဂူဘုရားက ေအာက္ေျခမွာ ဂူပါျပီး ဝင္ေပါက္ သုံးေပါက္ရွိတယ္။ ဂူတြင္းမွာ အမ်ားအားျဖင့္ ထိုင္ေတာ္မူ ႐ုပ္ပြါးဆင္းတုေတြကို သစ္ေစးမံ ဘုရား ၊ သစ္သား သစ္ေစးသုတ္ ၊ စက်င္ေက်ာက္ စတာေတြနဲ႕ ထြင္းထုပူေဇာ္ေလ့ရွိတယ္။ ႐ုပ္ပြါးဆင္းတု မ်က္ႏွာမူရာ ေရွ႕တည့္တည့္ဟာ အဓိကဝင္ေပါက္ျဖစ္ျပီး ေဘးႏွစ္ဘက္ဝင္ေပါက္ေတြထက္ က်ယ္ဝန္းျပီး ဂူအတြင္းပိုင္းကို ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္းေစတယ္။ အလင္းေရာင္ရေစတယ္။


ေစတီ ဘုရားေတြရဲ့ အျပင္ပိုင္းကိုယ္ထည္ဟာ အမ်ားအားျဖင့္ ႐ိုးရွင္းျပီး ေထာင့္ခ်ိဳး ေနရာေတြမွာသာ အဂၤေတ ကႏုတ္ပန္း ပံုေဖာ္တာကိုေတြ႕ရတယ္။ ေစတီ ဘုရား ေထာင့္ေလးေထာင့္မွာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ အဝင္ေပါက္ ေဘးတဘက္တခ်က္စီမွာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ျခေသၤ႔ ႐ုပ္ထားေလ့ရွိတယ္။ ေစတီ ဘုရား တစ္ခုလုံး အတြင္းျပင္ တည္ေဆာက္ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ အုတ္ႏွင့္ အရန္ တံတိုင္း ခတ္ေလ့ရွိတယ္။ ခပ္လွမ္းလွမ္း ေနရာမွာေတာ့ ေရ အဆင္ေျပေစဖို႕ရာ ကန္ လည္းတူးခဲ့ေသးတယ္။ ခုေတာ့ အနီးနားက လူတစ္ခ်ိဳ႕ ဘုရားေျမ ၊ ဘုရားတံတိုင္း အတြင္းကိုပါ က်ဴးေက်ာ္တာမ်ိဳးလည္း ေတြ႕ ခဲ့ရတယ္။

ရွိခိုးေဆာင္ကို ကြၽန္းလုံးတိုင္ေတြနဲ႕ေဆာက္ျပီး တိုင္ေျခကေန လူျမင္ သာေလာက္တဲ့အျမင့္ ေလာက္မွာ သစ္ေစးႏွင့္ ႐ုပ္ႂကြပံုေဖာ္ျပီး ေရႊရည္သုတ္ထားတဲ့ လက္ရာေတြကို ေရႊဘို ေရႊတန္ဆာဘုရား မွာေတြ႕တယ္။ သိပ္အေဟာင္းၾကီးမဟုတ္ေပမယ့္ ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္ေတြကို အေသးစိတ္ပံုေဖာ္ထားတာျဖစ္လို႕ အႏုစိတ္ျပီး လက္ရာသိပ္ေကာင္းတယ္။ ဒီလိုအႏုပညာလက္ရာမ်ိဳး ေနရာတိုင္းမွာမေတြ႕ႏိုင္ပါ။ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတာက အဲဒိမွာရွိတဲ့ ဘုရားေဂါပက။ ခန္႕မွန္း ႏွစ္တစ္ရာေလာက္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ သစ္ေစး႐ုပ္ႂကြလက္ရာေတြရွိတဲ့ တိုင္းလုံး ပတ္ပတ္လည္ကို ပစၥည္းေပါင္းစံုခ်ိပ္ဖို႕ ၊ ျခင္ေထာင္ ေထာင္ဖို႕ ၊ ၾကိဳးတန္းဖို႕ သံ႐ိုက္ျပီး ခ်ိတ္လုပ္တယ္။ ေၾကာ္ျငာစာရြက္ကပ္တယ္။ အဲဒါမ်ိဳးမလုပ္ရဘူး ေရွးလက္ရာေတြကို ဖ်က္ဆီးမိရက္သား ျဖစ္တတ္တယ္လို႕ ေျပာတဲ့အခါ မၾကားဟန္ျပဳတယ္။ လိုက္ပို႕တဲ့အရာရွိမ်က္ႏွာေၾကာင္႔ ပစၥည္းစုံေအာင္လိုက္ျပတာရယ္။ တိုင္လုံးေတြကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္တဲ့အခါ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ပစၥည္းျဖဳတ္ေပးတာရယ္ေၾကာင္႔ အဲဒိေဂါပကကို ေက်းဇူးတင္ရပါမယ္။